Kos maart

Een dagje Kos in maart 2003

Fotoreportage en verslag van een kort bezoek aan Kos (07-03-2003 tot 09-03-2003). Dit in verband met de jonge poesjes die bij onze dochter en schoonzoon daar zijn geboren. Aangezien zij foto’s op internet wilden plaatsen en geen digitale camera tot hun beschikking hadden, zijn wij maar “even” naar Kos gegaan.

Tevens een heel ander beeld van Kos. Vergelijk de verlaten terrassen eens met het beeld van Kos tijdens het seizoen.

Het is altijd weer een aparte gewaarwording om te vliegen met Olympic Airways. Ten eerste zit het vliegtuig vol met Grieken, heel wat anders dan de charters in de zomermaanden. Ten tweede zijn de maaltijden beduidend beter dan tijdens de zomervluchten. En ten derde krijg je meteen bij vertrek al het Griekenlandgevoel als alle instructies en mededelingen in het Grieks worden gedaan. Daarna volgen ze, vaak in verkorte versie, ook nog in het Engels, maar dat is meestal niet te verstaan. Wij hebben in ieder geval de indruk dat de gemiddelde werknemer in de horeca op Kos beter Engels spreekt dan de bemanning bij OA.

Na om 9.30 uur van huis uit vertrokken te zijn en een tussenstop van ruim 3 uur in Athene, kwamen we eindelijk om 21.30 uur op het vliegveld van Kos aan. Daar eerst een auto gehuurd. Of ik misschien met een creditcard wilde betalen? Nee, die heb ik niet. Ik betaal cash. Hoe laat zijn jullie ‘s zondags open als ik de auto weer inlever? Wij zijn de hele dag gesloten, maar de sleutel kon in een brievenbus gedeponeerd worden. De auto moest wel afgetankt zijn. Daarvoor had hij toch wel het nummer van mijn creditcard nodig, want als ik de auto met een lege tank zou neerzetten, dan kon hij mij via dat nummer nog achterhalen. Omdat ik dus niet zo’n kaart heb, hadden we een probleem. Gelukkig zijn wij vaker op Kos geweest, dus ik vroeg hem of hij misschien Stefanos van Edem kende. Dat was toevallig een goede vriend van hem. Ik heb de verhuurder dus voorgesteld dat hij maar met Stefanos contact moest opnemen als ik de auto zonder benzine zou achterlaten. Dat risico wilde hij dan wel nemen.

De keren dat wij de weg Kos-vliegveld of omgekeerd ‘s nachts hebben gereden was tot nu toe altijd in een bus. Dan let je toch niet zo erg op de weg. Nu ik zelf reed, vielen de grote hoeveelheid onoverzichtelijke haarspeldbochten mij op. Daarbij geen belijning en geen verlichting behalve de koplampen. Dat was dus heel voorzichtig naar beneden rijden.

Bij onze dochter en schoonzoon aangekomen hebben wij gauw de spullen die we voor hen hadden meegenomen uitgeladen, de rest naar ons hotel gebracht en vervolgens een restaurant opgezocht. In de winter zijn niet veel restaurants open, maar als je er een beetje de weg weet, zul je zeker niet van honger omkomen.
Tot 1 uur ‘s nachts in een behoorlijk bezet restaurant genoten van een prima maaltijd. Om 2 uur lagen we uitgeput van de toch wel vermoeiende reis in bed.
Omdat we maar 1 volle dag zouden blijven, wilden we de volgende morgen niet al te laat opstaan, om toch wat sfeer te gaan proeven van Kosstad. Het hotel had geen ontbijtfaciliteiten, dus de binnenstad maar ingegaan waar altijd wel een zaakje open is dat tiropita’s e.d. verkoopt. Na het ontbijt door het ons zo bekende Kos gelopen. De vorige dag was het redelijk weer geweest, droog en redelijk wat zon. Vandaag was het zwaar bewolkt en af en toe wat motregen. De temperatuur viel wel mee, we denken ongeveer 12-13 graden. We hebben ongeveer 1 uur rondgelopen en zijn in totaal niet meer dan 50-60 mensen (Grieken) tegen gekomen. Je werd af en toe wel aangestaard: hé, toeristen? Een uitgestorven Kos dus en dat om 10 uur ‘s ochtends. Van die mensen kenden wij er 6. Dus diverse keren gestopt om even een praatje te maken. Dat vinden ze toch maar raar, buiten het seizoen voor een dagje naar Kos. De bekenden van ons waren echter moeilijk te herkennen. In het seizoen lopen ze er vaak keurig bij. Nu hadden ze vrijwel allemaal oude, vuile werkkleding aan (in het winterseizoen werkt vrijwel iedereen in de bouw) en een baard van enkele dagen. Als je ze zo ‘s zomers zou tegenkomen, dan liep je een straatje om.
Van Griekse vrienden heb ik wel eens gehoord dat je ‘s winters dood gaat op Kos (van verveling). Een dagje vonden wij helemaal niet erg, maar ik denk dat wanneer je daar zit zonder bezigheden, het inderdaad een beproeving is om de winter door te komen.

‘s Middags met de auto (wat het regende) wat boodschappen gedaan in een hele grote supermarkt (een stukje richting vliegveld). Dat doe je ook niet voor je lol; net zo druk als in Nederland. Bij een vriend in Bodur in Platani koffie gaan drinken. Foto’s gemaakt van de katten en ‘s avonds weer lekker gaan eten. Redelijk vroeg naar bed (22.00 uur), want ‘s ochtends om 7.15 ging ons vliegtuig weer. De terugreis ging gelukkig een stuk sneller dan de heenreis, ook al omdat we in Athene slechts 40 minuten moesten wachten op de vlucht naar Amsterdam. Om 13.00 uur waren we dan ook al thuis.

Erg leuk om Kos van een andere kant te hebben gezien, maar voor slechts 1 volle dag is de reis te vermoeiend. Als we dit nog een keer gaan doen, dan zal het voor minimaal 3 dagen zijn.